Chorwacja w ciemno: szukanie noclegu
W poprzednich wpisach z cyklu "Chorwacja w ciemno" relacjonowałam Wam naszą podróż. Pierwsza część dotyczyła przejazdu przez Czechy i Austię. Zamieściłam w niej także informacje o aktualnych cenach winiet. W drugiej części pisałam o tym jak ominąć płatną autostradę w Słowenii i opisywałam dalszą podróż przez Chorwację wraz z opłatami za autostrady i szacunkowymi kosztami, które trzeba ponieść wybierając się w taką trasę. Od jakiegoś czasu otrzymuję sporo maili z pytaniami jak wygląda kwestia znalezienia noclegu w szczycie sezonu i jakich cen można się spodziewać za kwaterę. To właśnie o tym będzie w dzisiejszym wpisie, więc kto ciekawy, zaprrraszszam... Usiądźcie wygodnie i poczytajcie jak to wyglądało u nas.
Nie, nie było tak źle jak na zdjęciu powyżej. To tylko korek gdy wracaliśmy do Polski. Pamiętajcie, że zawsze lepiej skrócić nieco wyjazd niż wyruszać wtedy gdy robią to wszyscy. To samo dotyczy podróży w drugą stronę. To taka jeszcze jedna mała praktyczna wskazówka do poprzednich dwóch wpisów. Teraz jedziemy dalej! Zmęczeni, wygnieceni, po nieprzespanej nocy i długiej, monotonnej trasie obejmującej głównie autostrady. Najchętniej weszłoby się teraz do chłodnego pokoju, rozpakowało rzeczy, wskoczyło pod prysznic, zjadło jakieś śniadanko i położyło na miękkim łóżku z pachnącą, świeżo wypraną pościelą... Stop! Nie mamy jeszcze noclegu, bo wybraliśmy się przecież w ciemno. No to teraz się dopiero zaczyna!
Szukanie kwatery na Riwierze Makarskiej postanowiliśmy rozpocząć od Breli i gdyby się nie udało nic sensownego znaleźć, jechać coraz dalej na południe. Gdy zobaczyliśmy zjazd na tę miejscowość, opuściliśmy autostradę by przemieszczać się dalej krętymi, górskimi drogami. Minęliśmy położone na zboczach masywu Biokovo wioski i stromymi serpentynami zjeżdżaliśmy w dół, aż naszym oczom ukazał się Adriatyk i napis Riwiera Makarska.
Chorwacja w ciemno: dalszy ciąg relacji z podróży
Praktycznie zaraz za tym zakrętem zaczął się korek. Jechaliśmy przez Brelę w tempie ślimaka starając się nie zahaczyć o zaparkowane w każdej możliwej dziurze samochody. Przed nami sznur aut, za nami też się już trochę uzbierało. Nie ma nawet gdzie zjechać i uciec nie mówiąc już o tym, żeby zaparkować i poszukać noclegu. Przy drodze dwie starsze kobiety rozstawiły stolik i napisały odręcznie na kartce APARTMANI (chorw. apartmani - mieszkania). Wołamy z okna samochodu po ile nocleg. W odpowiedzi słyszymy, że 65 euro za dobę, ale wolne tylko na 3 dni... później się coś wymyśli. Gdy nie wykazujemy zainteresowania ofertą, pukają się w czoło mówiąc "full full sezon, nie ma rezerwacji to nie ma sobe" (chorw. sobe - pokoje). Przyznam, że nie tego się spodziewałam i mina mi trochę zrzedła.
Przeglądając zdjęcia w Internecie najbardziej podobały mi się plaże w
Baška Voda i to tam planowałam się zatrzymać. Brela miała być tylko po
drodze dla rozeznania więc co tam, pomyślałam, zaraz znajdziemy coś
fajniejszego!
Niestety, spotkała nas identyczna sytuacja. Znowu korek i to chyba jeszcze większy, a sama Baška w ogóle nie przypominała tej na zdjęciach. Jakby to powiedzieć... "ludź" na "ludziu"! I w dodatku auto na aucie! Ha, i to dosłownie! Gospodarze kwater nie mogąc pomieścić już samochodów swoich gości wybudowali z czego tylko się dało coś na kształt prowizorycznych, piętrowych miejsc do parkowania. O tym, żeby gdziekolwiek stanąć i poszukać noclegów znowu mogliśmy pomarzyć. Minęliśmy dwa identyczne stoliki z napisem APARMTANI. Cena wszędzie ta sama, 65 euro. Plaża mała i wąska, a na niej tłumy takie, że ciężko by było dojść do wody, a co dopiero mówić o rozłożeniu koca czy maty. W tym momencie zaczęłam żałować i sklinać w duchu, że zasugerowaliśmy się opiniami innych jaka ta Chorwacja piękna i jechaliśmy taki kawał, żeby poczuć się jak na Czechowicach (gliwickie kąpielisko, zatłoczone i niezbyt czyste). Spojrzeliśmy na siebie i nie musieliśmy nawet nic mówić. Ewakukacja trochę trwała, bo trzeba było przeciskać się między samochodami i składać lusterka, żeby nigdzie nie zahaczyć. Gdy w końcu udało nam się opuścić miasteczko, poczuliśmy ulgę... Ale tylko na chwilę, bo jeśli nie Baška Voda to co teraz?
Pora uruchomić plan B. Wyciągam z portfela karteczkę, na której zapisałam sobie wcześniej telefon i adres kwatery, w której zatrzymali się kiedyś moi rodzice. Dzwonimy dwa razy, ale nikt nie odbiera. Trudno. M. decyduje, że i tak jedziemy do Tučepi, bo skoro moi rodzice zwiedzili po drodze jeszcze więcej miejscowości i dopiero tam się zatrzymali, to miasteczko musi mieć potencjał. Przyznaję mu rację. Pora wreszcie skorzystać z wiedzy poprzedników tym bardziej, że zaczyna dopadać nas zmęczenie, a upał daje się we znaki.
Po 20 min jesteśmy w Tučepi. Wjeżdżamy do centrum miasteczka szukając adresu kwatery. Przy ulicy stoi taki sam jak w poprzednich miejscowościach, "apartmanowy stoliczek" nakryty ceratą. Z ciekawości pytamy po ile nocleg. 50 euro. Jest taniej, ale spodziewaliśmy się bardziej przystępnych cen. Mimo wszystko decydujemy się obejrzeć pokój, żeby mieć jakieś porównanie. Właściciel pozwala nam na chwilę zaparkować pod swoim domem, po czym pokazuje nam sobe tłumacząc, że to tylko wolne na 3 dni, a później coś innego nam znajdzie. Pokój jak pokój. Niby wszystko jest, ale ciemno, ponuro, a okna wychodzą na ścianę budynku. Nocleg nie jest warty tej ceny, więc rezygnujemy. Gospodarz nie rezygnuje i nagle przypomina sobie, że szwagierka "coś tam wolnego" ma. Oglądamy jeszcze dwa pokoje w tej cenie i mówimy, że potrzebujemy czasu do namysłu. Pytamy, czy można zostawić na chwilę auto. NIE! Jak nie to nie, wsiadamy i krążymy dalej aż znajdujemy adres z karteczki. Z domu wychodzi pan w mocno już podeszłym wieku. Ciężko nam się porozumieć, ale w końcu udaje się ustalić, że znalazłby się nocleg za 30 euro, ale to dopiero od jutra. Wspominamy, że moi rodzice tu byli i pokazujemy balkon, który widzieliśmy na zdjęciach. Dziadek trochę zmartwiony mówi, żebyśmy zaparkowali u niego i szukali jakiejś kwatery na dziś, a jak się nie uda, to coś się wymyśli.
Szczęśliwi, że nareszcie udało się rozpocząć poszukiwania, zaczynamy krążyć po miasteczku. Na prawie wszystkich domach wywieszona jest karteczka z napisem "Nema slobodnih soba" (chorw. "Brak wolnych pokoi"). Szukamy wszędzie tabliczek sobe lub apartmani i dzwonimy do drzwi, ale nikt nie otwiera. Oddalamy się coraz bardziej od morza i centrum miejscowości mając nadzieję, że tam coś znajdziemy. Gdy docieramy do stromych uliczek biegnących po zboczu góry Biokovo (Blato, Ekonomija) zaczynamy pukać do wszystkich domów po kolei. Niestety, albo nikt nie otwiera albo wszystko już zajęte i zarezerwowane. Jest już południe i upał zaczyna dawać nam się we znaki. Gdy wyjeżdżaliśmy z Polski, było kilkanaście stopni i padał deszcz, tu w cieniu jest grubo ponad trzydzieści. Słońce praży z góry a nagrzane ulice i mury potęgują uczucie gorąca. Czuję się jakby ktoś wrzucił mnie do pieca. Przeszliśmy już całe miasteczko i zastanawiamy się co dalej zrobić.
W końcu wracamy do punktu wyjścia przy nadmorskiej promenadzie i zaczynamy jeszcze raz, tym razem dzwoniąc do wszystkich domów tak jak na Ekonomiji, a nie tylko do sobe, apartmani i pensionów. Przechodzimy po dwa razy każdą uliczkę, pytamy kogo się da, wchodzimy
ludziom do ogródków i pukamy do drzwi. Gdy już zaczynam wątpić, M.
ciągnie mnie do ukrytego za gąszczem drzew oliwnych domu. Dzwonimy i
oczywiście nikt nie otwiera. Z boku budynku znajdują się schody. Wahamy
się chwilę, ale w końcu wchodzimy na piętro, bo co mamy do stracenia?
Naciskamy na dzwonek już dla świętego spokoju nie wierząc, że w ogóle
uda nam się tu coś znaleźć. Gdy jesteśmy już z powrotem na zacienionym
podwórzu, nagle drzwi u góry się otwierają i wybiega do nas kobieta w
średnim wieku. Pytamy o nocleg, ale niestety tak jak się spodziewamy,
wszystko ma zarezerwowane. Zrezygnowani kiwamy głową i już mamy iść,
kiedy słyszymy, że u brata u góry coś się znajdzie tylko nie ma tam
klimatyzacji ani telewizji. Mówimy, że to dla nas nie problem i chętnie
obejrzymy.
Wspinamy się jeszcze wyżej po schodach i witamy się ze starszym panem, który utykając oprowadza nas po pięterku. Ciężko nam się dogadać, bo przyzwyczajeni że zawsze za granicą można było porozumieć się bez problemu po angielsku, teraz na szybko uczymy się improwizować. Pierwszy raz mam styczność z chorwackim i nigdy nie słyszałam podobnego języka: ani to polski, ani czeski, ale dużo słów brzmi jak po rosyjsku. Idąc tym tropem, staram sobie przypomnieć wszystko, czego uczyłam się na lekcjach w liceum i od tej pory komunikacja idzie nam nieźle. Pani z rosyjskiego na pewno zacierałaby ręce. Na pytanie dlaczego się nie uczymy, zawsze odpowiadaliśmy, że do niczego nam się ten język nie przyda skoro wszyscy znają angielski. Ta ze stoickim spokojem mówiła, że jeszcze się przekonamy i to gdy najmniej się tego będziemy spodziewali. Cóż...
Pokoik jest mały a meble mają swoje lata, ale jest czysty i ma wszystko, czego potrzebujemy: wygodne łóżko, szafę i łazienkę z prysznicem. Mimo braku klimy w środku jest dość chłodno dzięki drewnianym, starym okiennicom. Gdy je uchylamy, ukazuje nam się malutki balkonik i przepiękny widok! Gospodarz mówi przepraszająco, że "niestety tylko na góry". Śmieję się w duchu przypominając sobie wyjazd do Zakopanego, gdzie za taki widok trzeba by słono zapłacić, a górale gdy tylko wychylając się z małego okienka w łazience można dojrzeć kawałek góry piszą w Internecie, że z "widokiem na Giewont".
Pytamy o cenę. 28 euro. No tak, myślimy, poprzednie noclegi były za 50 i 65 euro, z okna widok na ścianę... a tu takie piękne góry, balkon... To pewnie cena za osobę. Gospodarz wyprowadza nas z błędu mówiąc, że za cały pokój! Mało tego, prowadzi nas dalej, na taras. Tłumaczy, że każdy pokój ma swój stolik i tu możemy sobie jeść obiad i śniadanie.
Zaraz obok jest spora kuchnia. Ku naszemu zaskoczeniu, tylko do naszej
dyspozycji. Każdy pokój ma swoją i nikt nam nie będzie tu wchodził, możemy
sobie ją nawet zamknąć na klucz jeśli chcemy. Sprzęty pamiętają pewnie czasy naszych babć, ale jest tu wszystko czego nam trzeba: normalny piec, duża lodówka, garnki, sztućce, talerze, a nawet podstawowe przyprawy. Zadowoleni, że po kilku godzinach szukania wreszcie udało nam się znaleźć miły pokój w rozsądnej cenie, decydujemy się zostać. Gdy już mamy pod domem auto i udaje nam się rozpakować najważniejsze rzeczy, pędzimy na plażę. I tu zdajemy sobie sprawę z jeszcze jednego atutu naszego noclegu: do morza i promenady mamy nie więcej niż 50 metrów!
Wskakujemy do morza, trochę odpoczywamy na plaży, ale po chwili ciekawość zwycięża i idziemy trochę pospacerować. Gdy docieramy do portu, wynagradzamy sobie trudy tego dość męczącego i bardzo długiego dnia zimnym piwkiem, które pijemy dokładnie 24 godziny od wyjazdu z Polski. Ale nam smakuje! Słońce zachodzi w oddali za wyspą. Jeszcze nie wiemy, że nazywa się Brač i że wkrótce tam popłyniemy (Okiem Pepy: Sumartin).
Po kilku dniach w Chorwacji stwierdziliśmy, że bardzo nam się podoba i skoro udało nam się znaleźć tańszy nocleg, to przedłużamy pobyt i zostajemy o tydzień dłużej.
Czy polecam Wam podróż w ciemno?
My jesteśmy zadowoleni, bo udało nam się znaleźć fajny nocleg w przystępnej cenie a dzięki temu, że wybraliśmy się zupełnie spontanicznie, ominęła nas przedwyjazdowa gorączka i szaleństwo przygotowań. Jednak jak sami widzicie, łatwo nie było. Na pewno nie polecam takiego sposobu podróżowania osobom z małymi dziećmi, szczególnie w szczycie sezonu. Jeśli jednak lubicie przygody i niestraszne Wam zmęczenie po kilkunastu godzinach nocnej jazdy samochodem, to myślę, że warto zadziałać spontanicznie i zamiast tracić czas na przeglądanie setki zdjęć noclegów (które często nijak mają się do rzeczywistości), lepiej ruszyć przed siebie i zatrzymać się tam, gdzie najbardziej Wam się spodoba. Jeśli macie taką możliwość, warto na wszelki wypadek zapisać sobie adres kwatery, w której wcześniej byli Wasi znajomi czy rodzina. Nie zaszkodzi też przedzwonić czy mają wolne pokoje. Różnie to może być i zawsze lepiej mieć w zanadrzu jakiś plan awaryjny tym bardziej, że lepiej się będzie szukało ze świadomością, że w razie czego macie się gdzie zatrzymać. Gdy dojedziecie na miejsce, warto się wzmocnić i zjeść jakieś śniadanie, żeby mieć siłę na chodzenie.
Nie zapominajcie też, żeby wziąć z sobą coś do picia, bo upał daje się we znaki, a dodatkowo dochodzi zmęczenie i niewyspanie. Nasz wyjazd przypadał na środek sierpnia, dokładanie od 12 do 27, czyli tak zwany przez miejscowych full full sezon. Jeśli wybierzecie się trochę później lub jeszcze przed wakacjami, na pewno będzie o wiele łatwiej ze znalezieniem noclegu, a podejrzewam że i ceny będą niższe. Myślę, że jeszcze kiedyś wybierzemy się do Chorwacji, ale tym razem na wyspy, bo jest tam dużo spokojniej niż na Riwierze Makarskiej. Jesteśmy zgodni, że jeśli się uda, to pojedziemy kolejny raz w ciemno.
Zobacz także:
Podziwiam za odwagę. :)
OdpowiedzUsuńDaliśmy się ponieść przygodzie i nie żałujemy :)
UsuńREWELACJA! :) Jednak czasem się opłaca być wybrednym i szukać czegoś lepszego :) Świetnie się Wam udało! :)
OdpowiedzUsuńSzukaliśmy czegoś z uczciwym stosunkiem jakości i ceny i ostatecznie świetnie trafiliśmy. Dzięki temu mogliśmy zostać w Chorwacji dłużej i bardziej nacieszyć się wakacjami :)
Usuńmyślę, że gdybym miała gdzieś jechać, wolałabym mieć wszystko z góry załatwione ;)
OdpowiedzUsuńJa teraz jadę tak do Barcelony, z wcześniejszą rezerwacją, bo to nie jest wyjazd typowo turystyczny i nie mamy czasu na szukanie. Tak czy siak nocleg widzieliśmy tylko w necie, więc nie wiadomo co zastaniemy na miejscu.Gdy jedziesz w ciemno możesz szukać i oglądać aż ci się w końcu gdzieś spodoba. Zresztą to przygoda :)
UsuńW tym roku rzeczywiście trudno było o znalezienie wolnego miejsca, nam się udało dopiero w trzeciej miejscowości ;)
OdpowiedzUsuńMy byliśmy w zeszłym roku. W Polsce pogoda była nieciekawa i wszyscy zamiast nad Bałtyk woleli jechać do Chorwacji. Też znaleźliśmy dopiero w trzeciej miejscowości kwaterę :)
UsuńSwietna relacja :), fajny taki wyjazd w ciemno, ale ja chyba bym nie miala na tyle odwagi ;).
OdpowiedzUsuńDobrze, że Wam udało się trafić w takie fajne miejsce. :)
OdpowiedzUsuńTakie spontaniczne wyjazdy są najlepsze i faktycznie można uniknąć tej przedwyjazdowej gorączki :) super miejsce i zdjęcia :)
OdpowiedzUsuńStwierdziliśmy, że szkoda życia na planowanie skoro i tak zawsze wychodzi inaczej. Lepiej pójść na żywioł :)
Usuńaż mi się łezka w oku zakręciła, jak zobaczyłam Twój wpis! tak bardzo kocham Chorwację - jest cudowna!
OdpowiedzUsuńNom nie małe przeboje, dlatego właśnie nie jechałam w szczycie sezonu bo bałam się, że zrezygnuję i będę spała w samochodzie :D
OdpowiedzUsuńPokoik mega tanio, ja znalazłam apartament 10euro drożej końcem lipca. Już wiem dlaczego znalazłam od razu :D
A co do jechania w ciemno - w każdym miasteczku przy wlocie do niego zazwyczaj jest informacja turystyczna gdzie są wszystkie oferty wolnych pokoi. Tam sobie można popatrzeć, oni dzwonią do właściciela i jedzie się oglądać pokoje/apartamenty :)
Wasz pokoik śliczny :) Widok przecudny :)
10 euro drożej to jeszcze nie jest źle! Jakbyśmy gdzieś na początku taką ofertę mieli to też pewnie byśmy wzięli. A z tą informacją turystyczną to nie jest tak, że oni sobie dodatkowo inkasują jakąś prowizję?
UsuńAleż Ty to super opisujesz :D
OdpowiedzUsuńJeśli chodzi o polskie podróże to zawsze jadę w ciemno, ale za granicę wolę coś zaklepać wcześniej. Kwestią jest tu znajomość języka... niestety.
OdpowiedzUsuńŚwietną cenę mieliście za pokój i te widoki! :) super
Najważniejsze, że wakacje udane... a dreszczyk emocji też się czasem przyda ;)
OdpowiedzUsuńja też lubię spontanicznie, właśnie podróże mnie tego nauczyły. wszystko inaczej smakuje wtedy niż to zaplanowane! powodzonka!
OdpowiedzUsuńNajczęściej jak wyjeżdżamy to też nie robimy nigdzie rezerwacji. Bardzo rzadko nam się to zdarza tylko, że my nie jeździmy w sezonie i to jest główny powód dla którego nie musimy tak długo szukać. Fajnie Wam się udało.
OdpowiedzUsuńBardzo ładne zdjęcia! Moim marzeniem jest Chorwacja i mam nadzieję, że uda mi się je spełnić :) Ja jednak wolę mieć wszystko dopięte na ostatni guzik, haha. Czy mogłabyś poklikać w linki w najnowszym poście: Mój Blog - klik! Byłabym bardzo wdzięczna! :)
OdpowiedzUsuńMy byliśmy również w ciemno, w lipcu, po sąsiedzku w Podgorze. Tucepi też jest na naszej liście - byliśmy tam dwa razy na spacerze. Ciekawa jestem jaki jest adres waszej kwatery. Jeśli to nie tajemnica to proszę o namiar na d.rzeznik@interia.pl . Dzięki. Cieszę się ze Wam się Chorwacja spodobała. My też jesteśmy zakochani od 6 lat.
OdpowiedzUsuńWarto było trochę się pomęczyć, żeby znaleźć tak świetne miejsce! I plaża wygląda całkiem pustko, zupełnie jak nie w Chorwacji o tej porze... :)
OdpowiedzUsuńuch, stresująco! m.in. dlatego nie podróżuję w sezonie, i zawsze staram się coś wcześniej miec zarezerwowane. Jednak chyba nie lubię takich nerwów w podrózy... ale najważniejsze, że Wam się udało!
OdpowiedzUsuńNa prawdę podziwiam Was za te wakacje.
OdpowiedzUsuńPodziwiam za takie wakacje!
OdpowiedzUsuńJa byłam w Chorwacji i chętnie bym się wybrała ponownie, bo mieliśmy przez mojego wujka wynajęty cudowny dom z dziadziem i babcią, który miał basen, 3 piętra - po prostu było cudownie! Nigdy tego nie zapomnę <333
http://bywikkis.blogspot.com/
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńCzy mogłabym prosić o kontakt do Waszej kwatery?
OdpowiedzUsuńanhija@gmail.com
Pozdrawiam
Ania