Okiem Pepy: Sumartin, Chorwacja

19:13 Pepa 31 Comments

Witajcie Kochane! Czy Wy też tęsknicie za słońcem, zielenią i ze zniecierpliwieniem wypatrujecie wiosny? Ja już nie mogę się doczekać! Miałam pokazać Wam kolejne zimowe zdjęcia z Alp, ale nagle wpadłam na pomysł, żeby zabrać Was w cieplejsze klimaty, do chorwackiego miasteczka Sumartin.

Sumartin położony jest na wschodnim krańcu wyspy Brač. To niepozorne, zamieszkiwane przez niecałe 500 osób miasteczko pełni funkcję portu dla promów, które w sezonie letnim kursują kilka razy dziennie umożliwiając przeprawę turystom. Drogę pomiędzy Makarską i Sumartinem prom pokonuje w ciągu godziny. Gdy przybija do brzegu, puste, senne uliczki zapełniają się nagle samochodami i przez jakiś czas panuje spore zamieszanie.
Turyści wyjeżdżają autami tarasując się nawzajem i blokując całkowicie ruch, parkują gdzie się da ustawiając nawigację i przeglądając w pośpiechu mapy. Niektórzy zachodzą do knajpki, żeby posilić się przed dalszą drogą, jednak większość aut znika tak szybko jak się pojawiła. Zniecierpliwieni wakacjusze chcąc się wreszcie znaleźć w popularnych kurortach wyspy Brač, odjeżdżają w pośpiechu nie oglądając się za siebie, bo "tu przecież nic nie ma: kilka łajb, sklep i dwie knajpy na krzyż". Po chwili znowu robi się przyjemnie i cicho, a życie toczy się dawnym rytmem. Na kutrach rozplątują sieci, szykując się do nocnego połowu, jakiś chłopak rozpala grilla by usmażyć na obiad świeżo złowioną rybę.

Wokół gorąco i duszno, czuć zapach mączki rybnej i rozgrzanego asfaltu. Siedzę w knajpce w cieniu markizy i popijam zimne piwko, które wyjątkowo mi smakuje. Na horyzoncie czarne chmury. Zanosi się na burzę. Najpierw zrywa się wiatr kołysząc zacumowanymi w porcie łajbami, a po chwili nadciąga prawdziwa ulewa. Rozgrzany asfalt paruje, po ulicach płyną strumienie wody, ostatni towarzysze przeprawy promowej w biegu uciekają do swoich aut i rozjeżdżają się każdy w swoją stronę. Zostajemy tylko my i grupka miejscowych, zajmująca zapewne swój stały stolik. Skoro pada to pada, zamawiamy pizzę z dalmacką szynką, którą zjadamy ze smakiem. Deszcz w końcu ustaje, opuszczamy więc schronienie i ruszamy spacerkiem przed siebie, tam gdzie nas nogi poniosą.

Idąc skalistym brzegiem morza odkrywamy małą plażę. Drobne kamyczki są tak białe, że aż rażą w słońcu, woda błękitna i cudownie przejrzysta, a co najważniejsze jesteśmy sami. Z mgły wyłania się masyw górski Biokovo i leżący u jego podnóża tłoczny kurort Makarska, z którego odpłynął kolejny prom. Obserwujemy jak powoli przesuwa się pokonując swoją morską drogę. Spokojne morze cichutko pluska o brzeg, otaczają nas skały i piniowy lasek, z którego dobiega odgłos cykad. Dryfuję bez ruchu pozwalając się nieść błękitnej wodzie. Nie może być lepiej.

Wracamy do Makarskiej ostatnim promem. W porcie zapalają się już latarnie, rybacy szykują swoje kutry do wypłynięcia w morze, stała grupka bywalców nadal okupuje stolik, kelnerka przechadza się niespiesznie wzdłuż nabrzeża, po czym zajmuje miejsce koło nich, z wąskiej uliczki wyłania się niebieska Vespa. Mężczyzna zatrzymuje się pozdrawiając wszystkich, po czym rusza w dalszą drogę. Miasteczko jest coraz dalej i dalej, w końcu znika za skalnym cyplem. Słońce zachodzi na horyzoncie, ostatnie promienie giną w ciemnogranatowej toni. Nagle wzmaga się wiatr i robi się coraz zimniej. Najpierw pod pokładem znikają Włoszki i Hiszpanie, później reszta świata. Zostaje tylko paru Polaków, którym niestraszny nocny chłód morza. Płyniemy. Światła miasta są coraz bliżej, po jakimś czasie z oddali zaczyna dobiegać muzyka.

W porcie jest gwarno i tłoczno. Zapach smażonej ryby i oleju miesza się z wonią tysięcy perfum i balsamów po opalaniu. Torujemy sobie drogę przez plączącą się bezładnie ludzką ciżbę. Na straganach roi się od chińskich pamiątek, witryny sklepów obwieszone są koszulkami z napisem "Croatia" i dmuchanymi aligatorami. Jeszcze nie wiemy, że właśnie zwiał nam ostatni autobus, ale to już temat na osobną opowieść.

Więcej o Chorwacji:

Po czym poznać Polaka w Chorwacji?

Chorwackie kosmetyki

Okiem Pepy:

Świąteczny Wiedeń

Pierwszy śnieg

Sylwester na Praterze

Kolorowy Naschmarkt

Przedsionek Alp